In die tijd was er een Israëlitische vrouw die een zoontje kreeg. Omdat hij nog heel klein was en heel veel sliep, wist ze hem te verbergen. Maar na drie maanden werd dat steeds moeilijker. Het kindje ging steeds meer geluid maken! De vrouw maakte een mandje van biezen en smeerde het dicht met teer zodat er geen water in kon komen. Ze legde haar zoontje erin en verborg het mandje in het hoge gras aan de oever van de rivier. Haar dochter Mirjam bleef in de buurt om het mandje te bewaken. Al gauw kwam de dochter van de farao naar de rivier om te baden. Toen ze het mandje zag, keek ze erin. Dit maakte de baby aan het huilen. Ze begreep dat een Israëlitische jongetje was en had medelijden met hem. Mirjam kwam snel aangelopen. 'Wilt u dat ik iemand zoek die voor het kind kan zorgen?' vroeg ze. De dochter van de farao vond dit goed en natuurlijk ging Mirjam snel haar moeder halen. De moeder zorgde voor haar baby tot hij oud genoeg was om in het paleis van de farao te wonen.
Toen Mozes groot was...
Op een dag zag Mozes hoe een Egyptische opzichter een Egyptische arbeider doodde.
.jpg)
Hij sloop naar de Egyptenaar toe en doodde hem. Mozes wist dat de farao te horen zou krijgen wat hij had gedaan en vluchtte daarom naar de woestijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten